«Για μένα η ποίηση δεν ήταν ένας σκοπός, αλλά ένα πάθος και τα πάθη θα ‘πρεπε να ‘ναι σεβαστά» – μ’ αυτά τα λόγια προλογίζει ο ίδιος ο Πόε μια από τις εκδόσεις των ποιημάτων του, και σ’ αυτά τα λόγια βρίσκεται αρκετά η εξήγηση και του έργου του και της ζωής του.
Αναμφισβήτητα, για τον Πόε η ποίηση ήταν ένα πάθος, αδιάφορο αν αυτό το πάθος το κόρεσε με νοσηρούς οραματισμούς, με μακάβριες ονειροπαρσίες, με εξωανθρώπινες καταστάσεις. Εννοούμε τόσο τα ποιήματά του, λέγοντας ποίηση, όσο και τα διηγήματά του – τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος απ’ αυτά τα τελευταία, που είναι και τα αντιπροσωπευτικότερα της ψυχοσύνθεσής του. Διαβάζοντάς τα βλέπουμε έναν άνθρωπο, μάλλον μια σκιά ανθρώπου, να ζει μέσα σ’ έναν κόσμο ανύπαρκτο, φανταστικό, φαντασμαγορικό και εφιαλτικό μαζί.

(Από τις εκδόσεις)