Ήρθες μέσα από το σκοτάδι
και έφερες το νερό της ποίησης
και η Αρετή
νίκησε το σκοτάδι
Μπόλιασες το είναι μας
με τον άλλο Λυρισμό
κι έγινε Πατρίδα

Φύτρωσες λουλούδι πάνω στους ρότσους της
κι έγινες όνειρο και Χρέος
στο προσκέφαλο του Πενταδάκτυλου
Μοίρασες ψωμί στην πεινασμένη μας μνήμη
κι άνοιξες παράθυρο στην αστροφεγγιά
στραγγαλίζοντας την απουσία

Με τα επιδέξια χέρια σου
ζύμωσες ψωμί την Ποίηση
κι έγινε Ευλογία
κι έγινε Φωνή
κι έγινε Ελπίδα
[..]

[Από την έκδοση]