Μια αντιπολεμική κραυγή κάτω από τον μανδύα της αρχαίας τραγωδίας.

Χωρίς να θέλω να αντιπαρατεθώ σε ένα από τα μεγαλύτερα πνεύματα της ανθρωπότητας και με απόλυτη επίγνωση της ταπεινότητάς μου, θέλησα μόνο να κραυγάσω κατά του πολέμου και των δεινών που αυτός επιφέρει, παίρνοντας αφορμή από τις Χοηφόρους του Αισχύλου και βάζοντας τον Χορό, που αποτελείται από τις αιχμάλωτες και βίαια αρπαχθείσες Τρωαδίτισσες, να εξεγείρονται σε μια άπελπι προσπάθεια να διεκτραγωδήσουν τη δεινή θέση τους, η οποία όμως τελικά τις αναγκάζει να υποταχθούν ξανά και να επιτελέσουν τον αναπόφευκτο ρόλο τους, ως συνοδοί και συμπάσχουσες της Ηλέκτρας στις χοές, που θέλει να κάνει για τον πατέρα της, αρχιστράτηγο των Ελλήνων στον δεκάχρονο εκείνο πόλεμο, που τις έφερε εδώ αιχμάλωτες.

(Από την παρουσίαση της έκδοσης)