Η Κύπρος κατέχει ξεχωριστή θέση στη θεματογραφία της νεοελληνικής λογοτεχνίας και φιλολογίας. Από την εποχή του Κάλβου μέχρι σήμερα, λόγω των ιστορικών περιπετειών της μεγαλονήσου, των αγώνων του κυπριακού ελληνισμού και των επιδράσεων του κυπριακού ζητήματος στην κοινωνική και πολιτικιά ιστορία της Ελλάδας, η Κύπρος αποτελεί πηγή έμπνευσης για εκατοντάδες ποιήματα, πεζογραφήματα και θεατρικά έργα.
[…]
Η προσέγγισή μας είναι συνδυαστική· ενδιαφέρει τόσο η εικόνα της Κύπρου που λειτουργεί ως πομπός προς τον δέκτη-Σεφέρη και φυσικά η αισθητική και άλλη «αξιοποίηση» αυτής της εικόνας εκ μέρους του δεύτερου. Από την άλλη, η κατεύθυνσή μας αφορά την τύχη του έργου του Σεφέρη. Μας ενδιαφέρουν τα ποσοτικά δεδομένα (= εκδόσεις, μνείες κ.λπ.), αλλά και τα ποιοτικά (επιδράσεις του σεφερικού έργου σε Κύπριους λογοτέχνες) […].
Τα ποσοτικά δεδομένα κυρίως της τύχης, που αναδεικνύουν την ιστορική διάσταση, και της εικόνας, συγκροτούν τους δύο πόλους της αμφίδρομης σχέσης που μελετούμε: Σεφέρης-Κύπρος (τύχη), Κύπρος-Σεφέρης (εικόνα).

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)