Ήμουν κι εγώ εκεί… Ανάμεσα σε χιλιάδες γυναίκες της Κύπρου, οι οποίες πορεύονταν για Λευτεριά-Επιστροφή. Το ημερολόγιο αυτό είναι μια απλή κατάθεση ψυχής, έτσι όπως γράφτηκε τότε. Η συμμετοχή μου στις Πορείες των Γυναικών ήταν το ελάχιστο που μπορούσα, υπό τις περιστάσεις, να κάνω για την ημικατεχόμενη Πατρίδα μας. «Γιατί να μην έχουμε ιδέα ότι αυτό είχε συμβεί στην Πατρίδα μας; Γιατί να μην μας τα έχει πει αυτά κανείς;» με ρώτησαν με παράπονο κάποια νέα παιδιά, λίγο καιρό πριν. Έτσι, ύστερα από μισό αιώνα κατοχή, αποφάσισα να δημοσιεύσω μερικές σελίδες από το ημερολόγιό μου, οι οποίες αποτελούν ακόμα μια μαρτυρία για τους αντικατοχικούς αγώνες της Κύπρου.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)