SONDERKOMMANDO

Παλιά οι νύχτες παίζαν τον γιατρό
και τώρα τον χασάπη

θέλω να πω
μην ξεγελιέσαι
και μ’ ένα στομωμένο πια γιατί
μπορείς να σκίσεις άσχημα τα φρύδια σου
σ’ τα λέω εγώ αυτά
που κατεβάζω όλο και πιο χαμηλά το κασκέτο μου
τόσο
που βλέπω τις ραφές του σκοταδιού
τύψη — δειλία — τύψη …
αχρείες οι βελονιές

κλωστίτσα το αχ που μου εκκρεμεί

[Από την έκδοση]