“Ένα μεγάλο ημερολόγιο που κρατούσα ήταν ο “Οδοιπόρος”. Εγώ ήμουν ο οδοιπόρος. […]
Περπατούσα και ξεχνούσα τα βάσανα. […]
Τα μουσκεμένα μονοπάτια έπαιρναν την κούραση του μυαλού μου. Ο ήλιος διαπερνούσε τις λόχμες και ζέσταινε το μέσα μου. Φύλλα που σήπονταν μύριζαν ωραία. Η καρδιά μου πλημμύριζε από μια μουσική που με σάστιζε. Ένιωθα στα εσώψυχά μου μια βαθιά ανατριχίλα αγάπης. Μιλούσα με τα πεσμένα φύλλα, με τους φρέσκους βλαστούς, με τ’ άστρα της νύχτας. Τους έδινα τις αναμνήσεις μου.
Παρομοίαζα τα ξερά κούτσουρα με τα βάσανά μου. Τα ολόδροσα κλωνιά φάνταζαν σαν υπόσχεση του αθάνατου. Ξάπλωνα δίπλα στο βούισμα του ποταμού να μου πάρει τους στεναγμούς. Πίστευα πως τα δάση είχαν στολιστεί για μένα. Δεν ήξερα αν άξιζα αυτή την τιμή. […] Ξεχείλιζα από χαρά.
Νόμιζα πως αυτές οι στιγμές είναι οι αντίθετες απ’ το θάνατο…”
Η σειρά “Βίοι Αγίων (Υπόγειες Διαδρομές)” αποτελείται από μονογραφίες ή, άλλως, βιογραφικά δοκίμια για τους “καταραμένους” των γραμμάτων και των τεχνών, με ιδιαίτερο λογοτεχνικό και, παράλληλα, προσωπικό ύφος, που τα διαφοροποιεί από μια συνηθισμένη βιογραφία. Μέσα από ατμοσφαιρικές διηγήσεις αναβιώνουν μνήμες, περιγράφονται στιγμές και αποκαλύπτονται άγνωστες πτυχές της ζωής και του έργου ξεχωριστών δημιουργών.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)