Ο Κυπριωτισμός, που ως κοινωνικοπολιτική επιδημία μαστίζει σήμερα την κυπριακή κοινωνία, δεν είναι φαινόμενο καινούριο. Υπήρξε ανέκαθεν το δυναμικό μέσον, με το οποίο οι κατακτητές επιχείρησαν να αλώσουν την ψυχή των Ελλήνων της Κύπρου και να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στο νησί. Η κυπριωτιστική συνείδηση χρησιμοποιήθηκε ως υποκατάστατο ή μεταβατική, εναλλακτική πρόταση των δυνάμεων του αφελληνισμού και εν συνεχεία της εθνικής αφομοίωσης των Κυπρίων στους κατακτητές. Το καινούριο, στην εποχή μας είναι ότι η προπαγάνδα του Κυπριωτισμού επιζητεί να οικοδομηθεί πάνω σε ιδεολογική βάση. Ο Κυπριωτισμός εμφανίζεται ως νεορεαλιστική ιδεολογία, η οποία δομείται, δήθεν, πάνω στις σύγχρονες, νεωτερικές απόψεις της Κοινωνιολογίας και αποτελεί τη μοναδική διέξοδο από το πρόβλημα της Κύπρου. Προς τούτο παραχαράσσεται ή παραμερίζεται η Ιστορία, φυλακίζονται τα αισθήματα, αποτελματώνεται η συνείδηση, για να δημιουργηθεί η απαραίτητη κόπρος, μέσα από την οποία θα φυτρώσει και θα ανθίσει το όψιμο ιδεολόγημα του Κυπριωτισμού.

(Απόσπασμα από το βιβλίο)