«Aν δeν ξέρετε ακόμα ότι πρέπει να διαβάσετε τα βιβλία του ΜακΓκρέγκορ, δεν μπορώ να σας βοηθήσω σε τίποτα». E. WYLD, συγγραφέας

«Ο Ταμιευτήρας 13 είναι εντυπωσιακός· ο τρόπος που δομείται, ο τρόπος που ρέει, το ταλέντο με το οποίο ο ΜακΓκρέγκορ επιτρέπει στους χαρακτήρες του να αναπνέουν και να γερνούν. Είναι σαν να κοιτάζεις περισσότερο από μια δεκαετία ζωής μέσα από ένα τραίνο που προχωράει αργά». RODDY DOYLE, συγγραφέας

«Ένα από τα πιο όμορφα, συγκινητικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει εδώ και χρόνια. Η γραφή του είναι ζωντανή και ηχηρή. Δίνει άπλετο χώρο και ζωή σε κάθε πρόταση. Δεν ξέρω πώς το καταφέρνει. Είναι πανέμορφο». EIMEAR McBRIDE, συγγραφέας

«Μαζεύτηκαν στο πάρκινγκ λίγο πριν χαράξει και περίμεναν να τους πουν τί να κάνουν. Έκανε κρύο και δεν ακούγονταν πολλές κουβέντες. Υπήρχαν ερωτήσεις που δεν έγιναν. Το όνομα του αγνοούμενου κοριτσιού ήταν Ρεμπέκκα Σω. Την τελευταία φορά που την είδαν φορούσε ένα λευκό φούτερ με κουκούλα. Στον χερσότοπο είχε απλωθεί μια χαμηλή πάχνη και τα έδαφος ήταν σκληρό και παγωμένο.
Το κορίτσι είχε ύψος ένα και εξηνταπέντε και σκουρόξανθα μαλλιά. Αγνοούνταν για ώρες. Εκείνοι κρατούσαν το βλέμμα τους στραμμένο στο έδαφος· δεν μιλούσαν και σκέφτονταν τί θα μπορούσαν να βρουν. Οι μόνοι ήχοι που ακούγονταν ήταν ο θόρυβος από τα βήματά τους, τα σκυλιά που γάβγιζαν στο δρόμο και μακριά ένα ελικόπτερο πάνω από τους υδροταμιευτήρες».

ΑΠΟ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ GEORGE SAUNDERS ΚΑΙ JON McGREGOR
ΣΩΝΤΕΡΣ: Λοιπόν, καταρχάς θέλω να πω ότι έκανες κάτι πολύ καινοτόμο, σύμφωνα με την ανάγνωσή μου, όσον αφορά το σασπένς. Υπάρχει κάτι που μας κρατάει σε εγρήγορση σε όλο το βιβλίο […] αυτό που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να μας απασχολεί. Όμως στο μεταξύ, η πραγματική ζωή εξελίσσεται στο χωριό στην ίδια κλίμακα και με τον ίδιο ρυθμό που εξελίσσεται η ζωή στην πραγματικότητα. Ερωτευόμαστε το χωριό. Ερωτευόμαστε τους ανθρώπους. Και παρόλο που συμβαίνουν περιστατικά, γίνονται σε ανθρώπινη κλίμακα. Συμφωνείς μαζί μου πώς αυτό στην πραγματικότητα είναι μια ριζική ανατροπή της τυραννίας της πλοκής; Πώς βρήκε το δρόμο της για το βιβλίο αυτή η ιδέα;
ΜΑκΓΚΡΕΓΚΟΡ: Το πρώτο πράγμα που προσέχουν οι άνθρωποι στο βιβλίο είναι ότι υπάρχει μια έφηβη η οποία αγνοείται και γίνεται μια αναζήτηση, επεμβαίνει η αστυνομία, γίνεται αστυνομική έρευνα και πάει λέγοντας. Ο αναγνώστης περιμένει μια έκβαση, περιμένει να επιλυθούν αυτά τα νήματα των ερωτημάτων, αλλά υπάρχει πολύ μικρή πρόοδος στην έρευνα. Και ήξερα, από την αρχή κιόλας, ότι αυτή ακριβώς θα ήταν η ιστορία. Ενδιαφερόμουν περισσότερο για το τι συμβαίνει όταν κάποιος αγνοείται. Αυτό είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο σημαντικό από τα άλλα πιθανά επακόλουθα. Όμως γνώριζα ότι θα υπήρχαν και ορισμένοι αναγνώστες που θα χτυπούσαν νευρικά τα δάχτυλά τους στο τραπέζι, λέγοντας εντάξει, έλα τώρα. Και ήθελα να το αντικρούσω αυτό και να πω, δείτε όλα αυτά που συμβαίνουν.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)