[Το πρώτο βιβλίο της νέας σειράς του Σαιξπηρικόν «Εικονογραφήματα». Βιβλία-λευκώματα σε διαστάσεις 21×21 εκατοστά που συνδυάζουν γόνιμους εναρμονισμούς – «συνομιλίες» λόγου με εικαστικές τέχνες.]

Το «Μπαγκλαντές» δεν υπάρχει πια∙ ούτε «Το νησί της Αφροδίτης» ή «Τα Ίμια». Αυτά, και μερικά ακόμη στέκια στο Καλοχώρι, στο δέλτα του Αξιού, όπου ανάμεσα σε βαλτόνερα, υγρότοπους με εκατοντάδες ερωδιούς, φλαμέγκος και πελεκάνους  ξεφύτρωναν αυτές οι φιλόξενες παραγκοταβέρνες – σύμβολα μιας εποχής που έφυγε ανεπιστρεπτί. Μικρά «παλατάκια» – που έδιναν άσυλο σε ψαράδες και κτηνοτρόφους της περιοχής αλλά και ησυχαστήρια μερικών φοιτητών, καθηγητών και ανθρώπων της πόλης.

Μετά το 2007 η περιοχή άρχισε να ερημώνει. Τα στέκια έκλεισαν με απόφαση της πολιτείας και ο τόπος εγκαταλείφθηκε.

Το παρόν λεύκωμα, το πρώτο της σειράς «Εικονογραφήματα»  μέσα από μια γόνιμη συνομιλία 30 φωτο-ποιημάτων, αποτυπώνει αυτή την απερήμωση της περιοχής του βιότοπου του Καλοχωρίου, έτσι που μόνον η τέχνη μπορεί. Με την ωμή φωτογραφική ματιά του Βαλεριάνο Τροιάνι και τις σύντομες ποιητικές τεκμηριώσεις της Αννίτας Στυλοπούλου, αποκαλύπτει μια πλευρά της πόλης της Θεσσαλονίκης  -παραμελημένη και αφημένη στο έλεος του χρόνου- με μοναδικό αίτημα να καταδείξει την αισθητική, κοινωνική, πολιτισμική και εν τέλει ανθρώπινη πλευρά αυτής της εγκατάλειψης επαναφέροντας στο φως ίσως νέα δεδομένα και λύσεις για το μέλλον αυτής της περιοχής.

(Από την παρουσίαση της έκδοσης)