Γράφω στην επικεφαλίδα του βιβλίου μου, «Το φεμινιστικό κίνημα στην Ελλάδα, 1830-1936». Μ’ αυτό δε θέλω να πω ότι με τη σύσταση του ελληνικού κράτους άρχισε και η φεμινιστική κίνηση. Αλλά πως μέσα στο ζόφο, μες στο σκοτάδι που ζούσε η Ελληνίδα -τη θέση της θα τη δούμε στις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου, όπως αδρά σκιαγραφείται στο δημοτικό τραγούδι- από τότε, λέω, άρχισαν σιγά σιγά να κάνουν την εμφάνισή τους φωτισμένοι άνθρωποι που, για λόγους ανθρωπιστικούς ή ορθολογιστικούς, προπαγάνδιζαν τη μόρφωση των γυναικών. […]
Ουσιαστικά, δηλαδή, ο φεμινισμός στην Ελλάδα άρχισε με την Καλλιρρόη Παρρέν, αλλά όλοι οι άλλοι που προηγήθηκαν, προετοίμασαν το έδαφος για να φτάσει το φεμινιστικό κίνημα στο 1936, που είναι και χρόνος-ορόσημο για το φεμινιστικό κίνημα. Το 1936 κηρύχτηκε η δικτατορία του Μεταξά· οι οργανώσεις διαλύθηκαν και τα αρχεία του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας καταστράφηκαν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)