Το Βυζάντιο είναι ένας κόσμος γεμάτος φασαρία, κίνηση, θαύματα, μυστήρια, τραγούδια, γιορτές, πλούτη, μάχες, ιστορίες. Ένας κόσμος γεμάτος χρώματα. Κόκκινος, όπως η πορφύρα των αυτοκρατόρων του. Χρυσός, όπως τα φόντα των ψηφιδωτών στις εκκλησίες του. Μαύρος, όπως τα ράσα των καλογέρων του. Άσπρος, σαν τις χώρες τις άγνωστες έξω από τα σύνορά του. Γαλάζιος, σαν τη θάλασσά του και σαν τα φουστάνια των αρχοντισσών του. Πράσινος, σαν τα σπαρτά στους απέραντους ανοιξιάτικους κάμπους του. Αλλά όχι μόνο. Το Βυζάντιο ΔΕΝ έχει μόνο έξι χρώματα.

Το ΧΡΥΣΟ, όμως, έχει τις ιστορίες που λάμπουν. Τις ιστορίες που βασιλεύουν, χωρίς να μιλάνε. Το Χρυσό έχει θησαυρούς και όνειρα, έχει τόπους και χώρες και πόλεις δικές του. Έχει σχέδια κι αγώνες – επειδή το θέλουν όλοι: και οι θεοί και οι δαίμονες. Έχει στρατούς και στόλους στις προσταγές του. Έχει τους βασιλιάδες και τις δέσποινες στη γη, τους αγίους στα ουράνια. Έχει τη σοφία την ολόλαμπρη, τις εικόνες τις ιστορημένες και τα βιβλία τα ζωγραφιστά. Και είναι όμορφο και με τους δυο μεγάλους τρόπους της Ομορφιάς: φανερά, ολοφάνερα, και κρυφά, κρυφά τελείως.

(Από την παρουσίαση της έκδοσης)