Ξύπνησα κι ήμουν στ’ όνειρο. Οι τόποι μοιάζαν
γνώριμοι κι ας μην τους αναγνώριζα. Κάπου
τους έχω ξαναδεί σκεφτόμουν. Περπάτησα
σ’ αυτούς τους δρόμους. Θυμάμαι εκείνη
τη στροφή, τα δέντρα, το ποτάμι. Τη γέφυρα
που στάθηκα να με φωτογραφήσεις.

Πώς γίνεται να βλέπω τώρα και να μην βλέπω.
Η μήπως δεν τους είχα δει πραγματικά. Μήπως
τους ονειρεύτηκα. Και τώρα αυτές οι πύλες μοιάζουν
να είναι πέρασμα. Σ’ αυτό που νόμιζα πως είδα.

(Από την παρουσίαση της έκδοσης)