Γενικά η ερωτική ιστορία είναι το χρονικό ενός άθλου. Διότι τα ζευγάρια δεν είναι παπούτσια, δεν βγαίνουν από κομπιούτερ, πιστοποιημένα και με εγγύηση. Για παράδειγμα, παραγγέλνεις το πιο ραφιναρισμένο σκούτερ και ανοίγοντας την πόρτα για την παραλαβή βλέπεις μια μπουλντόζα έτοιμη να σε ευθυγραμμίσει με το έδαφος και να σε θάψει σε μπάζα· και τι κάνεις εσύ; Λες κι ευχαριστώ!
Στέκεσαι στη μέση του δρόμου σε μια πόλη εκατομμυρίων, πλήθος οι άνθρωποι, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, μπορεί και γνωστών, και ως κεραυνός εν αιθρία ένα βλέμμα σε φωτίζει διαφορετικά. Ένα πλάσμα που μόλις γνώρισες, ή ο ίδιος ο κολλητός σου, κάποιος συνεργάτης, με τον οποίο για κάποιο λόγο ήρθατε πιο κοντά, ή ένα πρόσωπο που ίσως δεν γούσταρες ποτέ, μιας άλλης σχολής σκέψης, διαφορετικών αρχών και πεποιθήσεων, μιας άλλης στόφας, που δεν έχεις το παραμικρό κοινό μαζί του, η συγκυρία όμως -μεγάλη η χάρη της- σας έφερε πιο κοντά, διότι το άτομο μπορεί και να ήταν μπροστά στα μάτια σου, μα εσύ ουδέποτε το είχες προσέξει. Είναι πιθανόν, λέω -και αυτό καθόλου μην το αποκλείεις-, να νιώσεις έντονα συναισθήματα για τον οδοστρωτήρα. Μέσα σ’ ολόκληρο το δάσος εσύ ερωτεύτηκες τον Κακό Λύκο αυτοπροσώπως. Εδώ σε θέλω!

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)