(…) Ο Τούρκικος ισλαμισμός έχει δύο πηγές: Η μία είναι η ισλαμιστική και παντουρκική μετάλλαξη του κεμαλισμού που έχει μια μακρά πορεία διαμόρφωσης ήδη από την δεκαετία του ’60. Ήδη από τότε ο Ερμπακάν και ο Τουρκές εξέφρασαν την βούληση τόσο για ενεργητικότερη επεκτατική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα (ο Ερμπακάν ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ετσεβίτ πρότεινε την κατάληψη ολόκληρης της Κύπρου) όσο και για μια πολιτική προσέγγισης με τις ισλαμικές δυνάμεις στην περιοχή και ανακίνησης του παντουρανισμού, σε αντίθεση με την Δύση. Η δεύτερη πηγή του ισλαμισμού που αναπτύσσεται μετά το 1980 είναι ο ριζοσπαστικός αντιδυτικός ισλαμισμός που στηρίζεται στα ξεριζωμένα στρώματα των παραγκουπόλεων και θέλει να εκμεταλλευτεί την κοινωνική αμφισβήτηση, που στα χρόνια πριν από το πραξικόπημα του 1980 στρεφόταν προς τα αριστερά, προς μια αντιδυτική-ισλαμική κατεύθυνση. (…) (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο)