ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΟΜΦΗΣ

Θα κάνω πρόταση μομφής στ’ αστέρια
Πως ακατάδεχτα στις τόσες παρακλήσεις
Προσκυνητές παραθυρόφυλλα ανοιχτά
Ιχνηλατούν τις προαιώνιες εκρήξεις

Και καθώς στρέφεις τα μακριά σου τα μαλλιά
Καραδοκούνε μέσα τους οι πιο όμορφες στιγμές
Μα κει που ο χρόνος φυλακή χτίζει στα φρύδια
Στήνεις παγίδα αστεριών κατάμαυρες οπές

Φτεροκοπούν ανεμοδούρια στα καρτέρια
Των ήσυχων ονείρων σκεδαστές
Κι όπως ξοδεύω τη ζωή σε κάθε τούφα
Ανάποδα ο κόσμος μ’ αστέρια στις σκεπές

Αστέρια λάμψτε λίγο ακόμα θα σας βρω
Λίγο μονάχα, μην τρομάξει η αντιλόπη
Γύρω απ’ τη λίμνη στην άκρη των ματιών
Πάνω στα βλέφαρα αγκομαχούνε λαμνοκόποι

[Από την έκδοση]