Από τα κείμενα που παρουσιάζουμε εδώ τα τρία πρώτα αναφέρονται, με διαφορετικές αφορμές το καθένα, σε μορφές και πράγματα του Μεσοπολέμου, ενώ το τέταρτο («Η παρακώληση της λογοτεχνίας») ασχολείται με το ζήτημα της ελευθερίας του λόγου και τα όριά της μέσα στις διαδικασίες της σύγχρονης κοινωνίας, καθώς και με την ενδεχόμενη μοίρα των λογοτεχνικών ειδών μέσα σ’ αυτά τα όρια και αυτούς τους εμποδισμούς.

Τα δοκίμια του Όργουελ έχουν το χαρακτηριστικό ότι διέπονται από μιαν έντονα κριτική διάθεση η οποία όμως διόλου δεν παραμορφώνει το αντικείμενό της που το προσεγγίζει πάντα με άκρα ευαισθησία και προσληπτική ετοιμότητα. Έτσι π.χ. οι εκτιμήσεις του Όργουελ για το φαινόμενο Νταλί, για τον Έλιοτ, τον Μίλλερ, τον Λώρενς, τον Πάουντ, τον Τζόυς, μπορεί να έχουν όλη τη δριμύτητα μιας κριτικής εμφανώς «πολιτικής» καταγωγής αλλά καταφέρνουν, ακόμη και όταν έχουν ευκαιριακό ή παρεκβατικό χαρακτήρα, να συλλαμβάνουν, να συντηρούν και να υπερασπίζονται το καίριο και το τίμιο.

(Από την παρουσίαση της έκδοσης)