Ο τίτλος του τρίτου («Οι συγγραφείς και ο Λεβιάθαν») από τα εδώ μεταφραζόμενα κείμενα του Όργουελ λέει στον αναγνώστη πως ό,τι πρόκειται να διαβάσει σε αυτό έχει να κάνει με τις σχέσεις ανάμεσα στον συγγραφέα και το «κράτος». Ωστόσο από τη δεύτερη παράγραφο μέχρι το τέλος του κειμένου ο λόγος είναι για τις σχέσεις ανάμεσα στους συγγραφείς και την πολιτική. Αυτή η διολίσθηση της Χομπσιανής μεταφοράς από το κράτος στην πολιτική δεν γίνεται εδώ τυχαία. Το δίπολο Γραφή/Πολιτική καθόρισε αποφασιστικά την πορεία που ακολούθησε η σκέψη και η -σύντομη μπορούμε να πούμε- ζωή του Όργουελ (1903-1950) μέσ’ από τους πολέμους και τους ολοκληρωτισμούς της εποχής του. Διάβηκε αυτές τις ιστορικές συμπληγάδες με πυξίδα την προσήλωσή του στον «κοινό νου» και τον «απλό άνθρωπο». Αυτά υπήρξαν τα πρωτογενή θεωρητικά εργαλεία με τα οποία οικοδόμησε την ιδεολογική βάση της δικής του ιδιόρρυθμης πολιτικής στράτευσης. […]

(Από το σημείωμα του μεταφραστή)