«Όταν ο Μελάνιππος ο Θηβαίος, γυρίζοντας κάποιαν ημέρα πρόωρα από το χωράφι, βρήκε τη γυναίκα του Υακίνθη να μοιχεύεται με έναν έμπορο, γείτονά τους, δεν φώναξε, δεν μίλησε καν, μόνο έκανε μεταβολή και -ενώ η άπιστη γυναίκα και ο εραστής της προσπαθούσαν όπως όπως να συγκαλύψουνε τη γύμνια τους- βγήκε από το σπίτι…»

Η πορεία που ξεκινάει εδώ συνεχίζεται μέχρι την πυρακτωμένη έρημο της Θηβαΐδας, όπου ο Μελάνιππος θα μεταμορφωθεί στον περιώνυμο ασκητή Αλύπιο, ενώ η ωραία Υακίνθη, που προέρχεται από οικογένεια ειδωλολατρών, συνεχίζει την εντελώς γήινη διαδρομή της με αλλεπάλληλες πτώσεις, μέχρι να καταλήξει -πού αλλού;- στα πορνεία της αυτοκρατορικής Ρώμης.
Τα πράγματα όμως δεν μπορούν να ακολουθήσουν επί μακρόν την πεπατημένη. Κάποιος ταξιδιώτης ονόματι Φωκάς (άσχετος κατά τα άλλα με την ιστορία μας) χάνει μερικά χρόνια αργότερα ένα ζευγάρι ακριβά υποδήματα στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, και το γεγονός αυτό, αναπάντεχα, ανατρέπει εντελώς τα σχέδια του επιμελούς βιογράφου: οι γραμμές των βίων των δύο ηρώων αρχίζουν κάποια στιγμή και πάλι να συγκλίνουν, επικίνδυνα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)