Ιοκάστης παραμύθι αυστηρό, άμα και παραμυθητικό, για τον κούνουψ και τον ιέραξ, που σαν λαίλαψ μαλώνει με τον κούνουψ
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας γλυκούλης κούνουψ, μικρούλης, γαλανός και γρήγορος σαν κούνουψ.
Πριν όμως από τον γαλανό μικρούλη κούνουψ, ήταν ένας μεγάλος ιέραξ, τρομερός λαίλαψ, κι όλο κυνηγούσε τον γαλανούλη κούνουψ, για να του μάθει ορθογραφία.
Μαθηματικά δεν ήξερε ο ιέραξ.
Κούνουψ πεισματάρης, γλαυκός και εύδρομος, ιΙέραξ κακούργος, ακμηνός ως λαίλαψ, όλο μάλωναν και ξαναμάλωναν ο κούνουψ με τον ιέραξ, γιατί «μόνον με την ορθογραφία γίνεται σωστός γαλάζιος κούνουψ», φώναζε ο ιέραξ, και «εγώ θέλω παγωτό», τσίριζε ο κούνουψ, «και θέλω γιατί θέλω», ξανάκλαιγε ο κούνουψ, «κι ορθογραφία δεν θα γράψω, αν δεν είναι μόνον δυο γραμμές!!».
-«Δεκατέσσερις θα γράψεις και τα ρήματα θα κλίνεις και ανάγνωση θα πεις και παγωτό βεβαίως δεν θα φας, αν όλα δεν τα κάνεις! Και στην ταβέρνα σήμερα δεν θα ξενυχτίσουμε μαζί κι ούτε θα καβαλήσουμε παρέα την “Καλιφόρνια Μοτο-Γκούτζι” στους αέρηδες.
Χωρίς ορθογραφία δεν μπορείς να κολυμπάς, κι ούτε στους αέρηδες, κούνουψ, να πετάς». […] (Από την έκδοση)