«…Η μυθοπλασία έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να ολοκληρωθεί το συγκεκριμένο βιβλίο. Η ζωή της Ελένης, παραδείγματος χάρη, είναι πασπαλισμένη με πολλή μυθοπλασία. Σε ό,τι αφορά τη Ζηνούλα, όλα τα γεγονότα είναι αληθινά. Ξεκίνησε από το χωριό της Τάλας. Τα παιδικά της χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Το δέντρο ήταν υπαρκτό. Ο βίαιος πατέρας δυστυχώς και αυτός.

Όπως θα διαπιστώσετε, το κομμάτι του βιβλίου που αναφέρεται στη ζωή της μετά τον γάμο της με τον Κρίστιαν Κάνθερ είναι πολύ μικρό. Έτσι θα το ήθελε. Όταν την είχα ρωτήσει: “Γιατί, Ζηνούλα, δεν μου λες ιστορίες από τότε που έγινες πριγκίπισσα και μου λες μόνο από τα παλιά χρόνια;”, η απάντησή της ήταν ότι τίποτε από εκείνα τα χρόνια δεν άξιζαν ιδιαίτερης αναφοράς. Ήταν χρόνια με πολλά φώτα, αλλά και με απόλυτο σκοτάδι και αφόρητη μοναξιά όταν έκλεινε η πόρτα του σπιτιού…». (Απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου)