Στην αυτοβιογραφία του έχει δεύτερο ρόλο. Πρωταγωνιστούν τα πρόσωπα που τον έπλασαν: η παρα­μάνα του η Κασσάνδρα, με το πιθηκίσιο μούτρο, την αλαμπουρνέζικη γλώσσα και τη χωριάτικη σοφία· η κατά φαντασίαν χρο­νίως ασθενούσα μητέρα του, εκθρονισμένη πριγκίπισσα· ο πατέρας του, μανιώδης κυνηγός, ­ήρωας χωρίς αιτία· η αιθέρια αδελφή του, νύμφη και τύραννος μαζί· η μετρημένη Στράουσσι, που ξέρει να συμβιβάζει τα ασυμβίβαστα· και πάνω απ’ όλα η θρυλική Μπουκοβίνα, χωνευτήρι λαών, γλωσσών, θρησκειών, τόπος μυθικός, τόπος χαμένος.

«Ένα αριστούργημα… Με τη φαινομενικά ανιδιοτελή επικέν­τρωσή του στα πρόσωπα που τον καθόρισαν στα παιδικά του χρόνια, ο Ρετσόρι καταφέρνει να αποδώσει με ζωντάνια έναν δημόσιο κόσμο που χάθηκε κι έναν ιδιωτικό εαυτό που διατηρείται στο διάβα του χρόνου».
Τζων Μπάνβιλ, από τον πρόλογο της αμερικανικής έκδοσης

(Από την παρουσίαση της έκδοσης)