Τόση διαφθορά σ’ ένα τέτοιο μέρος, διαφθορά των ύστατων ελπίδων, διαφθορά των πλαδαρών πτωμάτων, που σαπίζουν χωρίς να λυπούνται ούτε τις τελευταίες αναλαμπές της συνείδησης! Τους δόθηκαν, τους χαρίστηκαν αυτές οι στιγμές, και… και το κυριότερο, το κυριότερο, σ’ ένα τέτοιο μέρος! Όχι, αυτό δεν μπορώ να το ανεχθώ…
Θα πάω και στις άλλες κατηγορίες τάφων, παντού θα στήσω αφτί.
Αυτό είναι για να βγάλω νόημα, παντού θα πρέπει να στήσω αφτί, και όχι μόνο σ’ ένα σημείο. Μακάρι να μου τύχει κάτι πιο παρήγορο.
Σ’ αυτούς, όμως, θα ξαναπάω οπωσδήποτε. Υποσχέθηκαν να αφηγηθούν τις βιογραφίες τους, και διάφορες ιστορίες απ’ τη ζωή τους. Φτου! Φτου!
Εγώ όμως θα πάω, θα πάω οπωσδήποτε είναι ζήτημα συνείδησης και τιμής!

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)