Οι καλοί Γερμανοί, όταν πεθαίνουν, γίνονται Εβραίοι, ή άλλες διωγμένες μειονότητες. Οι κακοί ξαναγενιώνται σωστοί Γερμανοί.
Ο Μαρκούζε είναι ένα σοκ και σαν σοκ πρέπει να αντιμετωπίζεται. Σοκ είναι η σκέψη του, γιατί έχει το στήριγμά της έξω από την κοινή λογική και την ορθοδοξία, έχει το εννοιολογικό της υπόβαθρο έξω από την ατροφική ευσέβεια απέναντι στο κατεστημένο, έχει τα κίνητρά της έξω από το Σύστημα. Σοκ είναι το ύφος του γιατί, συνεπές προς τη σκέψη του, περιέχει μια ριζική αντίδραση στα καλούπια της στρωτής σύνταξης, της απρόσκοπτης ανάγνωσης, που κοιμίζει το μυαλό με την ύπουλη διαβεβαίωση πώς όλα έχουν καλά. Αυτά πρέπει να τα συνειδητοποιήσει αμέσως ο αναγνώστης.
Ο Μαρκούζε γράφει για το μέλλον. Άρα για τους νέους. Τους οραματίζεται παιδιά των λουλουδιών. Τους θέλει γεμάτους ερωτισμό τόσο απόλυτο, που η χυδαιότητα να είναι αδιανόητη. Γιατί σήμερα, και πάντα, ο ερωτισμός στάθηκε ελλιπής. Στάθηκε σακάτης. Τέτοιος είναι ο ερωτισμός που γεννά την εκμετάλλευση ανθρώπων από ανθρώπους, της γυναίκας απ’ τον άνδρα, της φύσης (του σώματος) από τις σκοτεινότερες δυνάμεις του νου. […] (Από τον πρόλογο του μεταφραστή)