Στη δέκατη ποιητική συλλογή του ο ποιητής Γιώργος Καλοζώης συναντά και συνομιλεί με τον διασημότερο πιανίστα του 20ού αιώνα, Γκλεν Γκουλντ. Με αφορμή τον «καθήμενο και καθημαγμένο» καλλιτέχνη ο Καλοζώης καταγράφει την αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου μπροστά στη ζωή που «δεν μπορείς να την παρακάμψεις».

Ο σπαρακτικός πόθος για την αρχέγονη αθωότητα στη Φύση, για τις μεγάλες ανθρώπινες εξερευνήσεις και περιπέτειες εκφράζεται μέσα από λόγο παραληρηματικού παραμυθιού, εικονοποιία εξπρεσιονιστική και αλληγορίες.

Ο ποιητής σκηνοθετεί τα μοναχικά πρόσωπά του σε έναν κόσμο παντελώς ανίκανο να τα καταλάβει. Γι’ αυτό και μπορούμε να πούμε πως τα πρόσωπα αυτά είναι ηρωικά. Έχουν να παλέψουν, όχι μόνο με τον εαυτό τους, αλλά και με τους άλλους, σε ένα σύμπαν δυστοπικό και εντελώς άκαρδο.

Μέσα από μια μαγεία μυστικιστική ο Καλοζώης γράφει σαν ένας αναρχικός και σαν σαμάνος, προσπαθώντας, πρώτα από όλα, να θεραπεύσει τον εαυτό του από τον πιο βουβό και βαθύ υπαρξιακό τρόμο. Τα ποιήματά του είναι και τα φάρμακά του.

Ο ποιητής αντιμάχεται την άβυσσο με όπλα τις λέξεις. Μπορεί οι λέξεις να μην βοηθούν πάντα, αλίμονο όμως αν δεν υπήρχαν. Μόνο με την Τέχνη μπορεί να θεραπευτεί, σε ένα βαθμό, το πανανθρώπινο τραύμα!

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

Εσύ που είσαι
τόσα πολλά πράγματα
είσαι η τροφή μου
είσαι καλοψημένη χωρίς
τα ξίγκια και τα νεύρα
είσαι ο πουρές όλες οι
αλοιφές
το χούμους η τυροσαλάτα
και το τζατζίκι
είσαι η ανατροφή μου
θα φτιάξεις ιστό για το
φατνίο μου
θα αγοράσεις παυσίπονη
κρέμα για τα ούλα μου
είσαι η φρουτόκρεμα το
αλεσμένο κρέας και το
φαρίν λακτέ
το παχυντικό για τα μωρά
με τα παραφουσκωμένα
μάγουλα και θα πίνω το
γάλα μέσα στο μπιμπερό
και το γάλα μετά το
κατσικίσιο
πρέπει να γίνεις μωρό για
να καταλάβεις κάπως τον
κόσμο
θα πετάξω το πι που
κληρονόμησα απ’ τους
γονείς μου και θα κινούμαι
με περπατούρα γιατί πρέπει
να γίνεις μωρό για να
καταλάβεις ίσως τον κόσμο

(Από την παρουσίαση της έκδοσης)