Οκτώ γυναίκες, οκτώ πρόσωπα-πορτρέτα, καθένα με τη δική του ιστορία. Με άξονα τα τραγούδια-πορτρέτα οκτώ γυναίκες ηθοποιοί αφηγούνται τις ιστορίες αυτών των προσώπων. Εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους αλλά με ένα κοινό λευκό σημείο, που επιθυμεί να γίνει τραγούδι. Η Άννα η Δαλασσηνή, η Ζωή η Πορφυρογέννητη, η Κασσιανή, η Κλεόπα Μαλατέστα, η Δούκισσα της Πλακεντίας, η θεία Σοφούλα Κωνσταντινιά-Σαραντανού, η μητέρα μου -η μητέρα του καθενός- κι ένα κορίτσι στους δρόμους έρχονται κρατώντας στα χέρια τους ένα ποτήρι νερό, την ιστορία τους, και σαν αντίδωρο ζητούν ν’ ακούσουν το τραγούδι τους. Οι ιστορίες που αφηγούνται, αν και αντλούν κάποια στοιχεία πραγματικά απ’ τη ζωή τους, γίνονται η αφορμή για να ειπωθούν κυρίως πράγματα σημερινά. Ξανοίγονται, φεύγουν μακριά απ’ το περιοριστικό ιστορικό πλαίσιο, βγαίνουν στο θέατρο. . .

(ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)