Σκοπὸς τῆς παρούσας μελέτης εἶναι ἀφενὸς νὰ ἐρευνηθεῖ τὸ προνόμιο τοῦ Ἐκκλήτου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ὅπως αὐτὸ ἔχει ἐφαρμοσθεῖ διαχρονικὰ στὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου καὶ ἀφετέρου ὅπως ἰσχύει σήμερα ὑπὸ τὸν ἰσχύοντα Καταστατικὸ Χάρτη ὁ ὁποῖος μάλιστα εἶναι καὶ ὁ πρῶτος ὁ ὁποῖος τὸ προβλέπει ρητὰ ὡς ἔνδικο βοήθημα. Προκειμένου νὰ ἀπαντηθεῖ τὸ ἐρώτημα αὐτό, ἀξιοποιήθηκαν πλὴν τῶν ἱερῶν κανόνων καὶ τῆς ἑρμηνείας τους ἀπὸ παλαιότερους καὶ σύγχρονους ἑρμηνευτές, οἱ ἱστορικὲς καὶ φιλολογικὲς πηγές. Ἰδιαίτερη ἔμφαση δόθηκε στὴ νομολογία τῆς Ἐνδημούσης Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἡ ὁποία ἀφορᾶ εἰδικὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου. Περαιτέρω, δόθηκε ἔμφαση στὶς ὑποθέσεις Ἐκκλήτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (Ἑλλαδικὲς ὑποθέσεις). Ἐφόσον καὶ στὸ μέτρο ποὺ ὁ Καταστατικὸς Χάρτης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου περιέχει θεσμοὺς κατὰ μίμηση τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (Ν. 590/1977) ἡ νομολογία αὐτὴ εἶναι πρόσφορη γιὰ τὴν ἑρμηνεία τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Παράλληλα, λαμβάνονται ὑπ’ ὄψιν οἱ περὶ Ἐκκλήτου προβλέψεις στὰ καταστατικὰ κείμενα τῶν ὑπολοίπων, πλὴν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἐκκλησιῶν. Στὸ ἀκροτελεύτιο κεφάλαιο συνάγονται τὰ κρίσιμα συμπεράσματα γιὰ τὸ Ἔκκλητο στὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου δέκα ἔτη μετὰ τὴν ἔναρξη ἰσχύος τοῦ ἄρθρου 81 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς ἀρχαίας αὐτῆς Ἐκκλησίας ποὺ τὸ προβλέπει.

(Από την παρουσίαση της έκδοσης)